Binnen enkele uren ben je weg, voor altijd uit mijn leven.
Reeds een jaar staat het vast, ik moet je loslaten. Maar jij wilde niet en dus wachtte ik tot je er klaar voor was.
Vandaag is het zover, het einde van een mooie tijd samen.
Jij was er al een eeuwigheid geleden bij, toen ik mijn eerste lief kuste, stiekem achter de kerk, na de avondmis.
Bij mijn eerste pintje, werd je samen met mij dronken, ondergedompeld in een zalige roes.
Reeds een jaar staat het vast, ik moet je loslaten. Maar jij wilde niet en dus wachtte ik tot je er klaar voor was.
Vandaag is het zover, het einde van een mooie tijd samen.
Jij was er al een eeuwigheid geleden bij, toen ik mijn eerste lief kuste, stiekem achter de kerk, na de avondmis.
Bij mijn eerste pintje, werd je samen met mij dronken, ondergedompeld in een zalige roes.
En een kater de volgende morgen.
Je danste alle zwoele zomerslows mee, maar ook de laatste wals met mijn grootmoeder, de collectieve verdwazing van de kusjesdans.
De reizen die we samen maakten: in volle hittegolf naar het oer-Britse Engeland, slapen in het Londense Hyde park, liften naar Cambridge en het hemelse groene East-Anglia, proeven van het slappe Engelse bier, genieten van Cheddar kaas, fish and chips.
En later, na de naaktstranden van het oude Joegoslavië, waar de zon mijn huid verschroeide, bezochten we de Griekse dorpjes met de plaatselijke keuken, die ons verleidde met een heerlijk feestmaal van souvlaki, feta en olijven, rijkelijk verfrist door retsina.
Tijdens de jarenlange noodgedwongen reispauze: toen ik verhuisde, van werk én lief veranderde, verdikte en daarna vermagerde, was je steeds mijn trouwe metgezel, discreet aanwezig. In goede en kwade dagen.
Wanneer we, na jaren van afwachten en stilte, terug de grenzen van onze wereld verkenden, vloog je mee naar al die steden van het nieuwe Europa.
Soms als stille getuige, soms als gretige deelgenoot.
Naar Boedapest met de poesta goulash in een oud-communistisch keurslijf, en Cordoba dat ons verleidde met heerlijke koude looksoep en verlokkelijke schilderijen van Julio Romero de Torres.
Dublin vertelde ons over the luck of the Irish.
Ljubljana bracht ons terug naar mijn voorouderlijke roots.
Madrid bleek een prachtige stad, die Napoleon én zelfs Franco niet stuk kreeg.
Barcelona werd mijn droomstad, voor nu en altijd.
Milaan toonde ons dat Italianen ook wel eens vervelend kunnen zijn.
In Stockholm verdoofde en verleidde Indische Curry mijn smaakpapillen.
Glasgow gaf een schrijnend beeld van jaren industriële onderdrukking.
Granada deed Federico Garcia Lorca herleven.
Het drukke, speelse Thessaloniki waar ik mijn reis naar het verleden begon.
Sevilla, waar afscheid van een tijdperk werd ingeluid.
Valencia, waar ik weer liefdesvuur voelde oplaaien.
Zoveel herinneringen waren ons deel.
Andere zijn je voorgegaan, hebben mij verlaten, maar dat was plots.
Ik mis je, nu ik met mijn tong de holte voel, waar je wortels nu niet meer zijn.
1-6, je was een trouwe tand.
Je danste alle zwoele zomerslows mee, maar ook de laatste wals met mijn grootmoeder, de collectieve verdwazing van de kusjesdans.
De reizen die we samen maakten: in volle hittegolf naar het oer-Britse Engeland, slapen in het Londense Hyde park, liften naar Cambridge en het hemelse groene East-Anglia, proeven van het slappe Engelse bier, genieten van Cheddar kaas, fish and chips.
En later, na de naaktstranden van het oude Joegoslavië, waar de zon mijn huid verschroeide, bezochten we de Griekse dorpjes met de plaatselijke keuken, die ons verleidde met een heerlijk feestmaal van souvlaki, feta en olijven, rijkelijk verfrist door retsina.
Tijdens de jarenlange noodgedwongen reispauze: toen ik verhuisde, van werk én lief veranderde, verdikte en daarna vermagerde, was je steeds mijn trouwe metgezel, discreet aanwezig. In goede en kwade dagen.
Wanneer we, na jaren van afwachten en stilte, terug de grenzen van onze wereld verkenden, vloog je mee naar al die steden van het nieuwe Europa.
Soms als stille getuige, soms als gretige deelgenoot.
Naar Boedapest met de poesta goulash in een oud-communistisch keurslijf, en Cordoba dat ons verleidde met heerlijke koude looksoep en verlokkelijke schilderijen van Julio Romero de Torres.
Dublin vertelde ons over the luck of the Irish.
Ljubljana bracht ons terug naar mijn voorouderlijke roots.
Madrid bleek een prachtige stad, die Napoleon én zelfs Franco niet stuk kreeg.
Barcelona werd mijn droomstad, voor nu en altijd.
Milaan toonde ons dat Italianen ook wel eens vervelend kunnen zijn.
In Stockholm verdoofde en verleidde Indische Curry mijn smaakpapillen.
Glasgow gaf een schrijnend beeld van jaren industriële onderdrukking.
Granada deed Federico Garcia Lorca herleven.
Het drukke, speelse Thessaloniki waar ik mijn reis naar het verleden begon.
Sevilla, waar afscheid van een tijdperk werd ingeluid.
Valencia, waar ik weer liefdesvuur voelde oplaaien.
Zoveel herinneringen waren ons deel.
Andere zijn je voorgegaan, hebben mij verlaten, maar dat was plots.
Ik mis je, nu ik met mijn tong de holte voel, waar je wortels nu niet meer zijn.
1-6, je was een trouwe tand.
Eisden 2007-2008
